De uitdrijvingsfase begint als de baby aan zijn weg door het baringskanaal begint. Het is gebruikelijk dat het hoofd van de baby als eerste komt. Tijdens de uitdrijving wordt de baby in de buik van nature gedwongen een aantal draaien te maken, zodat het op een zo gunstig mogelijke manier naar buiten kan komen. Het lichaam van de baby ligt vlak voor de bevalling eerst zijwaarts. Het hoofd ligt ten opzichte van het lichaam ongeveer een kwartslag gedraaid. Het neusje van de baby draait vervolgens naar de rug van de moeder toe. Wanneer het bijna zover is, rust het hoofd van de baby op de bekkenbodem. De weerstand van de bekkenbodem zorgt ervoor dat het hoofd van de baby in de nek wordt gedrukt. Op een perswee zal de schedel tussen de schaamlippen zichtbaar worden. Bij een nieuwe perswee komt het hoofd naar buiten. Hierbij schuiven de schedelhelften van de baby flexibel heen en weer om de doorgang van het hoofd te versoepelen. Zodra het hoofd buiten is, draait het bij, waardoor het weer recht op het lichaam staat. De schouders komen één voor één naar buiten. Als de schouders buiten zijn, glijd de rest van het lijf zonder veel moeite naar buiten.